U stanovitom smislu njezin se rad velikim dijelom oslanja na tekovine američkog Pop-arta, ili, točnije, na warholovski sindrom ponavljanja i multiplikacije ikoničkih sadržaja. U svijetu masovne i popularne kulture multipliciranje znakova je način sugestije karakterističan za svijet reklame i potrošačku ikonografiju masovnih medija. Međutim, ono što je ovdje važno istaknuti jest činjenica da Dubravka  Kanjski ne multiplicira ikone iz svijeta popularne kulture kao što je to svojedobno činio veliki guru Pop-arta Andy Warhol, već svoj vlastiti lik uzima kao grafičku matricu koju potom, gotovo do zasićenja, utiskuje na papirnatu podlogu. U tom skoro pa sizifovskom redanju vlastita lika i naličja ne postoji ni trunke sentimentalnosti prema pragmatičnoj ikonografiji Pop-arta kao što zasigurno nema ni narcističke opsjednutosti vlastitom slikom što se u današnjoj celebrity kulturi smatra pojavom od općeg interesa, ali ima ironije koja je najbolja obrana od svake banalnosti i licemjerja.

 

Kao važan strukturalni element posebnu ulogu ima prostor, ali ne kao iluzionistička varka već kao konkretna plastička činjenica koja nastaje otvaranjem i spacijalističkim perforacijama papirnate podloge što u njezine radove unosi dodatnu komponentu ludičnosti i ironije. To možemo protumačiti i kao način napuštanja slike kao dvodimenzionalne realnosti i put prema slici kao objektu. Pritom treba spomenuti i stalne promjene kojima se autorica služi kako bi izbjegla monotoniju nizanja, kao što su primjerice, promjena boje, svjetline, pozadine, ili, postupak fragmentiranja i svođenje lika na bijelu siluetu kao zadnji korak u procesu apstrahiranja i put prema bespredmetnosti.

 

S druge strane, fraktalna logika njezinih radova otkriva nam i neke bolne točke vremena u kojem živimo, sve veći osjećaj nesigurnosti, nelagode i zdvajanja uslijed sve prisutnijeg gubitka identiteta, pojave koje su u višekanalnom sistemu globalne komunikacije jedinku stavile u potčinjeni položaj i gotovo ropski odnos prema novim tehnologijama i tehničkim inovacijama.

                                                                                                                                 

                                                                                                                                                                                                          Boris Toman